Όταν όλα πάνε στραβά…τότε ο χρόνος της στιγμής χάνετε, νιώθουμε να καταρρέουμε, να γινόμαστε άδειοι, νιώθουμε όλα να παγώνουν και να χάνει το κάθε τι τη σημασία του, νιώθουμε τόσο μικροί και αδύναμοι μπροστά σε ένα τέρας που ονομάζεται ‘πόνος’. Δεν είναι αδάμαστος αλλά ούτε και τέρας αν τον χειριστούμε όσο γίνετε πιο καλά.

Όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητα μας με καλές και κακές στιγμές ανάμεικτες. Τι κάνουμε με τις κακές στιγμές? Τις πνιγούμε σε εξαρτήσεις η με οτιδήποτε μας κάνει να ξεχνάμε, τις αποφεύγουμε, αποφεύγοντας έτσι και μεγάλο μέρος του εαυτού μας. Ή χτίζουμε γύρω μας ένα τοίχος εγωισμού και αποστασιοποίησης, ή ακόμα αντιδρούμε επιθετικά με ασπίδα το εγώ μας. Η εμμονή μας σε τέτοιες στάσης αντιμετώπισης ακολουθείτε από νευρώσεις, εμμονές, διαταραχές διάθεσης και συμπεριφοράς. Και η συνεχεία είναι η ίδια, μια επανάληψη στην επανάληψη, στο ίδιο μοτιβο, με άλλα σκηνικά και κομπάρσους!

Όταν μια γυναίκα γεννάει τότε η οδηγίες που της δίνονται είναι ‘’…μην σφίγγεσαι, χαλάρωσε στον πόνο, όταν έρχονται ωδίνες χαλάρωσε και περνούν από μόνες τους, βαθιές αναπνοές για να περνούν από μόνες τους…’’ Αυτό ακριβώς είναι και η πρώτη αντιμετώπιση απέναντι στον πόνο, η αποδοχή του. Όσο ‘’σφιγγόμαστε’’ με τους πιο πάνω τρόπους αντίδρασης για να τον αποφύγουμε τόσο αυτός δυναμώνει και παγιώνει. Μόλις τον δεχτούμε, τότε χαλαρώνει, περνάει και φεύγει με απόλυτα φυσικό τρόπο. Αυτές οι μικρές επίπονες στιγμές είναι τα μικρά σημεία που αλλάζουν την κατεύθυνση του πόνου. Αυτή η αλλαγή είναι δύσκολη για τον καθ’ ένα και δεν έρχεται μέσα σε μια μέρα. Μπορεί να χτιστεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως επί χρόνια κάθε άνθρωπος ‘χτίζει’ τους μηχανισμούς συμπεριφοράς, μοτίβα, απόψεις κτλ γύρω από αυτό που ονομάζουμε ‘πόνο’.

‘’Η ζωή μας φέρνει τα μαθήματα που χρειαζόμαστε για να αναπτυχθούμε. Και όχι γενικά και αόριστα η ζωή, αλλά ειδικά σε κάθε μια στιγμή, εδώ και τώρα, στις καλές και κακές στιγμές, όταν δεν αντέχουμε άλλο – ακριβώς αυτές είναι η κατάλληλες στιγμές για αφύπνιση.’’ (Α. Γερουκη)

Διαλογισμός!

Η μέθοδος εκπαίδευσης του νου. Ένας τρόπος εφησυχασμού του νου, εναρμόνισης των διανοητικών λειτουργιών και παρατήρησης του. Μια παρατήρηση χωρίς επέμβαση. Είναι μια μέθοδος σκιαγράφησης και φωτισμού των διαφόρων πτυχών μας, με την βοήθεια στη παύσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κάθε ενασκούμενος στο διαλογισμό σταματά αυτόματα να παρασύρετε από σκέψεις και συναισθήματα, με την επιμονή του όμως μπορεί σιγά-σιγά να φτάσει εκεί που επιζητάει. Με τον διαλογισμό ανοιγόμαστε στη συνείδηση και κλείνουμε την πόρτα στην άγνοια. Με απλούς και εύκολο-ακατανόητους τρόπους η τέχνη του διαλογισμού μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε με τον εαυτό μας και μόνο. Η τέχνη του διαλογισμού, είναι η παύση ανάμεσα στις διάφορες σκέψεις, η σιωπή που φέρει μέσα της την απάντηση στο πρόβλημα, είναι ο διάλογος του νου με το δημιουργικό κενό. Υπάρχουν διάφορα ήδη διαλογισμού και η διδασκαλία και εξάσκηση τους, θα πρέπει να γίνετε στην αρχή με κάποιον εκπαιδευτή γιόγκα και διαλογισμού και όχι από βιβλία. Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώνετε η σωστή πρακτική του που θα επιφέρει και τα ευεργετικά αποτελέσματα στην πάροδο της εξάσκησης. Το κάθε είδος διαλογισμού έχει τους δικούς του τρόπους και μέρη στα οποία χωρίζεται η πρακτική εξάσκηση του, όπως επίσης και το ‘αντικείμενο’ με το οποίο καταπιάνεται είναι διαφορετικό, χρησιμοποιώντας πάντα όμως τις δυνατότητες του νου.

Υπομονή και καλοσύνη με τον εαυτό μας!

Τα μεγαλύτερα εμπόδια τα βάζουμε εμείς στον εαυτό μας. Παίρνουμε όλους τους ρόλους ενάντια σ’ εμάς. Η καλοσύνη προς εμάς θα πρέπει να είναι ειλικρινές και βαθειά, χωρίς να πέφτει στην παγίδα του εγωισμού ότι εμείς έχουμε πάντα δίκαιο και οι άλλοι άδικο. Μην πιέζετε τον εαυτό σας να λύσει ένα πρόβλημα που δεν λύνετε, αντίθετα να αφήνουμε χώρο και χρόνο να χαλαρώσει και να επουλωθεί μέσω της ζωής το κάθε πρόβλημα. Υπομονή με τον εαυτό μας δεν σημαίνει την αποφυγή και την αδιαφορία, αλλά την καλοπροαίρετη υπομονή με καλή ευγενή προσπάθεια για την διεύρυνση του συνειδητού μας. Ανοίγοντας την καρδιά μας ανοιγόμαστε στην επιμονή, την υπομονή, την ελπίδα, την καλοσύνη και έτσι στην θεραπευτική ενέργεια. Αυτό δεν γίνεται με την προστασία του εαυτού μας, αλλά κλείνοντας τα μάτια αφηνόμαστε στο δημιουργικό κενό, στην παύση που δημιουργείτε ανάμεσα στις σκέψεις!

Μαριλένα Σιαμμά – Εκπαιδεύτρια Γιόγκα και Τάντρα απο το περιοδικό PURPLE στήλη ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ 2008